حمیدرضا عباسی، فعال حوزه صنعت، در گفت‌وگو با منشور اقتصاد ضمن انتقاد از سوءمدیریت دولت‌ها در حوزه انرژی و قطعی‌های گسترده برق، از تبعات جنگ ۱۲ روزه بر اقتصاد و تبدیل شدن آن به «اقتصاد چمدانی» ابراز نگرانی کرد و تأثیر مکانیسم ماشه و تحریم‌ها را مورد بررسی قرار داد.

منشور اقتصاد/ شیوا زارعی-این فعال حوزه صنعت در انتقاد از عملکرد دولت‌ها در مدیریت منابع انرژی اظهار کرد: «دولت‌ها با عدم استفاده صحیح از منابع انرژی کشور، این حجم از کمبود و ناترازی را به وجود آورده‌اند.»

او با اشاره به پتانسیل بالای انرژی خورشیدی در ایران، از استفاده از تجهیزات بی‌کیفیت انتقاد کرد و گفت: «متأسفانه در حال حاضر برای ساخت نیروگاه‌های خورشیدی در کشور از کالاهای بی‌کیفیت چینی استفاده می‌شود که راندمان پایین و عمر کوتاهی دارند و صرفه اقتصادی ندارند. بهتر است با شرایط کنونی، این گزینه در آخرین پله انتخاب ما قرار گیرد.»

پیشنهاد استفاده از نیروگاه‌های سیکل ترکیبی گازی

عباسی پیشنهاد داد که دولت به جای سرمایه‌گذاری در نیروگاه‌های خورشیدی پرهزینه، به سراغ نیروگاه‌های سیکل ترکیبی گازی برود. او توضیح داد: «با توجه به میزان بالای گاز کشور، این کار توجیه اقتصادی بهتری دارد.»

عباسی همچنین به هدررفت منابع گازی اشاره کرد و افزود: «ما در روز حدود ۵۰ میلیون متر مکعب گاز را در فلرهای پالایشگاهی می‌سوزانیم که بابت آن باید جریمه‌های سنگینی به سازمان جهانی محیط زیست پرداخت کنیم. با توجه به اینکه این فلر سوزی اجتناب‌ناپذیر است، بهتر است با این میزان گاز، برق تولید کنیم و در اختیار صنایع قرار دهیم.»

خسارت‌های سنگین قطعی برق به صنایع

این فعال صنعتی با استناد به گزارش اتاق بازرگانی ایران در سال ۱۴۰۳، به زیان‌های ناشی از قطعی برق اشاره کرد و گفت: «هزینه خاموشی‌ها بر کشور روزانه عددی معادل ۱۸ هزار میلیارد تومان است.»

او افزود: «هزینه ساخت یک نیروگاه در کشور ۲۰ تا ۳۰ میلیارد تومان در هر مگاوات است که با مبلغ خسارت حدود ۶۰ تا ۷۰ روز قطعی برق، می‌توان  ۳۰ هزار مگاوات نیروگاه برای جبران کل کسری و ناترازی برق کشور ساخت.»

قطعی‌های گسترده و مدیریت سلیقه‌ای برق

عباسی از قطعی‌های گسترده برق گلایه کرد و اظهار داشت: «از ۱۵ اردیبهشت تا ۱۵ مرداد، ۳۲۰ ساعت قطعی برق داشتیم که حدود ۴۰ شیفت کاری تعطیل بوده‌ایم.»

او همچنین از مدیریت سلیقه‌ای برق انتقاد کرد و گفت: «با دستور ریاست‌جمهوری، هر استانی که برق بیشتری تولید کند، اختیار مدیریت بار و توزیع برق با آن استان می‌باشد که نابرابری در رقابت و تولید را در پی داشته است.»

واگذاری نیروگاه‌ها و تبعات آن بر بخش انرژی

این فعال حوزه صنعت واگذاری نیروگاه‌ها به بخش خصوصی را از دلایل اصلی مشکلات بخش انرژی دانست و اظهار کرد: «این صنعت تاب‌آوری‌اش خیلی دوام ندارد.»

او هشدار داد: «این شرایط بخش صنعت ما را منقبض کرده و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس مانند عمان در حال جذب سرمایه هستند، در حالی که ما در حال پسرفت خودخواسته هستیم. با این شرایط، وضعیت اقتصاد و صنایع ما در حال بازگشت به اواخر دهه ۶۰ است، اما با یک سیستم درست و اتکا به صنعت بومی، می‌شود پیشرفت کرد.»

آسیب‌های جنگ ۱۲ روزه به صنعت و اقتصاد

عباسی درباره تأثیرات جنگ ۱۲ روزه بر بخش صنعت گفت: «با توجه به تعطیلی بازار در زمان جنگ، بخش بازار صنایع مختل شد. اقتصاد کشور در دوره جنگ فلج شده بود و به‌صورت کامل خوابیده بود.»

او شرایط پساجنگی را خطرناک‌تر توصیف کرد و افزود: «در حال حاضر شرایط اقتصاد ایران، اقتصاد چمدانی است؛ به این معنی که سرمایه ها،به جای آنکه در چرخه اقتصاد وارد شود در قالب ارز و سکه در چمدان ها قرار گرفته و آماده فرار در صورت وقوع جنگ یا بحران های احتمال می باشد.  نتیجه این وضعیت ،توقف کامل سرمایه گذاری و توسعه خواهد بود، چرا که اصل اول توسعه و سرمایه گذاری ،وجود امنیت روانی برای سرمایه گذاری می باشد.»

خروج سرمایه و توقف سرمایه‌گذاری

این فعال صنعتی ادامه داد: «این تهدیدهای روزانه باعث برهم خوردن تعادل روانی و امنیت فکری جامعه شده و دور نمای توسعه را کاملا تاریک خواهد نمود. ادامه این وضع موجب خواهد شد که خروج منابع انسانی کشور شتاب بیشتری به خود بگیرد و این فاجعه غیر قابل جبران خواهد بود و خطر بزرگ‌تری از جنگ است. در حال حاضر، سرمایه‌گذاری‌های توسعه‌ای تقریباً به صفر رسیده است.»

مکانیسم ماشه و تأثیر تحریم‌ها

عباسی درباره مکانیسم ماشه و تحریم‌ها اظهار داشت: «ایران بعد از خروج آمریکا از برجام، آنچه تحریم اقتصادی بوده را تجربه کرده است. با توجه به اینکه تمام کشورهای دنیا هر تحریمی که آمریکا اعمال کرده را اجرا می‌کنند، پس ما در حال حاضر هم در تحریم کامل به سر می‌بریم. می‌شود گفت هیچ اعمال فشار جدیدی بر کشور تحمیل نخواهد شد.»

گزارش‌های بیشتر را در صفحه نگاه روز بخوانید.