در جریان این تحول، ربات‌ها به شکل فزاینده‌ای جایگزین نیروی انسانی در خطوط تولید شده‌اند؛ تغییری که اگرچه بهره‌وری را افزایش می‌دهد، اما هم‌زمان موجب ایجاد نگرانی‌های خاموشی در میان تحلیل‌گران درباره آینده این روند خودکارسازی شده است.

نیویورک‌تایمز در گزارش اخیرش، یک بار دیگر توجه‌ها را به عمق نفوذ اتوماسیون در صنعت چین جلب کرده است. با حضور روزافزون ماشین‌آلات در محیط‌های صنعتی، چین حالا نامش را در بین کشورهایی با بیشترین تراکم ربات به ازای هر کارگر و در جایگاهی حتی بالاتر از کشورهای سنتیِ پیشرو در تولید صنعتی مانند آمریکا، آلمان و ژاپن می‌بیند و تنها کره جنوبی و سنگاپور، تراکم ربات بیشتری نسبت به چین دارند.

ساخت چین ۲۰۲۵

البته مسیر پیشرفت چین در اتوماسیون صنعتی اتفاقی نبوده است. در سال ۲۰۱۵، دولت چین برنامه جاه‌طلبانه‌ای را با عنوان “ساخت چین ۲۰۲۵” راه‌اندازی کرد؛ یک نقشه راه راهبردی با هدف تقویت توان تولیدی کشور در بخش‌های کلیدی از جمله خودروهای برقی، کشتی‌سازی و راه‌آهن پرسرعت.

هدف این طرح، ارتقای کیفیت و عملکرد تولیدات تا میانه دهه جاری بود.

دیلی چاینا هم در گزارشی به این نکته اشاره کرده که یکی از اهداف این طرح، تولید سالانه ۱۰۰ هزار ربات صنعتی بود. طبق گزارش فدراسیون بین‌المللی رباتیک، چین تنها در فاصله سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳ میلادی، حدود ۲۶۷ هزار ربات صنعتی جدید را به خطوط تولید خود اضافه کرده است.

چیزی که این معادله را برای آمریکا پیچیده‌تر می‌کند، جایگاه برتر چین در تأمین فلزات نادر سنگین، یعنی گروهی از عناصر معدنی که برای ساخت فناوری‌های پیشرفته، به‌ویژه در حوزه رباتیک، حیاتی هستند است. از آنجا که تولیدکنندگان آمریکایی به شدت به این مواد وابسته‌اند، چین در این زمینه برتری خاموش اما قابل‌توجهی دارد؛ امتیازی که در میان تنش‌های تجاری کنونی، دست برتر را به چین می‌دهد.