برخی نیز در برابر، تحلیل دیگری دارند و معتقدند که اگر در ایران یک دولت به اصطلاح میانه‌رو در قدرت قرار گیرد، این امکان وجود دارد که غربی‌ها به مذاکرات با ایران امید بیشتری پیدا کرده و اگر می‌خواهند مکانیزم ماشه علیه کشورمان را به تصویب برسانند، استفاده از این روند را به تاخیر بیندازند و به سمت تعامل بیشتر با ایران حرکت کنند وحتی بخشی از تحریم‌ها را بردارند. حال اینکه به نظر نگارنده و با توجه به سابقه تمامی دولت‌ها در ایران تاکنون دولت غیر انقلابی در کشورمان سر کار نیامده است که نگاه غربی‌ها به آنها تغییر مثبت و منفی پیدا کند. واقعیت آن است که هر تغییر در ساختار دولت در ایران اتفاق بیفتد این تغییر باید در نگاه کلان صورت بگیرد. چرا که اگر تصمیم بر این باشد که روندی از سوی ایران در دستور کار قرار گیرد تا کشورمان از  تحریم های که اکنون با آن دست به گریبان است، خارج شود؛ تصمیمی در این ارتباط گرفته خواهد شد. البته تغییر دولت می‌تواند یک بهانه خوبی باشد که تغییرات را آن دولت با توجه به پشتوانه مردمی‌اش در دستور کار قرار دهد. از این رو نمی‌توان گفت اگر دولتی در ایران انقلابی باشد مشکلات افزایش می‌یابد و یک دولت غیر انقلابی می‌تواند از مشکلات بکاهد، هیچ گاه در ایران هیچ دولتی غیر انقلابی بر سر کار نیامده است و تمامی نهادهای انقلابی مسئولیت اداره کشور را عهده دارند و در چنین شرایطی همه چیز بستگی به سیاست‌های کلان نظام دارد. البته اینکه دولت‌ها در ایران تغییر کند حداقل ویترین کشورمان در خارج به شمایل تازه‌تری دیده می‌شود. البته همان طور که گفته شد با تغییر دولت‌ها در ایران تغییرات چندانی در سیاست‌های کلی نظام اتفاق نخواهد افتاد مگر اینکه این سیاست‌ها بنا بر تصمیم‌هایی از درون نظام دچار تغییراتی جزئی در مسیر همان استراتژی ثابت، باشد.

منبع : آرمان ملی