یک سفر تقریبا ماجراجویانه به خراسان رضوی داشتیم. با قطار به نیشاپور رفتیم دو روز در این شهر شعر و ادب ماندیم. بسیار خوش گدشت. دوباره سوار قطار شدیم نیشاپور را به سمت خواف ترک کردیم.
خواف ، نشتیفان ، سنگان ، سلامی ، رشتخوار و تربت حیدریه را گشتیم و به مشهد برگشتیم. از مشهد این بار با هواپیما به تهران آمدیم.
سفر به خراسان رضوی برای ما یک سفر سراسر هیجان انگیز و رویایی بود. آن چه در این سفر کام ما را شیرین کرد ، گم شدن ، سپس پیدا شدن ساعت مچی یکی از همراهان ما در قطار بود.
در حالی که از دیدن آسبادهای نشتیفان لذت برده بودیم و قصد بازگشت به اقامتگاه بوم گردی میراحمد خوافی را داشتیم، دو جوان پر انرژی بی منت ما را به خواف رساندند. در مسیر از این که ساعت مچی در قطار گم شده است گلایه از روزگار کردیم. یکی از آن دو جوان پیشنهاد داد به ایستگاه راه آهن خواف برویم و طرح موضوع کنیم شاید شیر پاک خورده ای ساعت را پیدا کرده و تحویل مسئولان قطار داده باشد.
ما در آن شهر غریب بودیم. آن دو جوان ما را به ایستگاه راه آهن خواف رساندند. جالب اینکه آن دو جوان تا به نتیجه رسیدن کار ما ، در ایستگاه راه آهن منتظر ما ماندند.
موضوع گم شدن ساعت را به مسئولان ایستگاه راه آهن خواف گفتیم. آن ها از ما ساعت ورود قطار به خواف و شماره صندلی و کوپه را گرفتند.بلافاصله اقدامات لازم برای پیدا کردن ساعت مچی انجام شد. باور کردنش برای ما سخت بود، اما تنها دقایقی بعد ما مردی باریک اندام را دیدیم که با ساعتی مچی در دست از دور می آمد. به ما رسید و گفت: «می دانستم صاحب این ساعت دنبالش می آید بنابراین به امانت نگهش داشتم».
او حسن سلام سدهی است. از کارکنان با شرف قطار که ساعت مچی را پیدا کرد و به صاحبش رساند. تشریفات لازم برای تحویل ساعت مچی انجام شد. ساعت را گرفتیم. همه خوشحال بودیم. آن دو جوان بیشتر از ما خوشحال بودند. آن ها ما را به اقامتگاه بوم گردی میراحمد خوافی رساندند.
خواف زیباست.آدم های این سرزمین اصیل و نجیب زاده اند.آنها دست به دست هم دادند تا ما از این سفر لذت ببریم.ما خواف را دوست داریم.