احمد_زیدآبادی/علی لاریجانی می‌توانست رئیس‌جمهور به نسبت مناسبی برای جمهوری اسلامی در این مرحله از عمر خود باشد، اما معاون اول مناسبی‌ برای مسعود پزشکیان نبود، درست به این دلیل که گرایشش به ایفای نقشِ اول است! به نظرم در مقام معاون اولی، با پزشکیان به اصطکاک می‌رسید.
محمدجواد ظریف از انرژی و انگیزهٔ لازم برای ایفای نقش معاون اولی برخوردار است، اما او بیش از اندازه تحریک‌پذیر و زودرنج و پرهیجان است. اگر معاون اول می‌شد، مخالفانش برای تحریک روزانهٔ اعصاب او، وسوسه می‌شدند و او را گرفتار حاشیه پس از حاشیه می‌کردند.
اسحاق جهانگیری، به رغم برخی توانایی‌هایش فقط می‌توانست انگ تداوم دولت حسن روحانی را بر پیشانی دولت پزشکیان پررنگ‌تر کند.
دکتر طیب‌نیا در مقام اقتصاددان و مدیر اقتصادی، شاید حوصلهٔ رسیدگی به انبوهی از کارهای اجرایی کسالت‌بار اما ضروری را نداشته باشد.
آذری جهرمی برای پست معاون اولی به نظرم بیش از اندازه جوان و فاقد تجربهٔ کافی برای هماهنگ کردن گله‌ای از گربه‌هاست!
به همین دلایل نوشتم که دکتر عارف در بین گزینه‌های ممکن، انتخابی‌مناسب‌تر است.
گویا انتخاب دکتر محمدرضا عارف به عنوان معاون اول دکتر پزشکیان نهایی شده است.
بر خلاف تصور رایج در بین بسیاری از اصلاح‌طلبان، به نظر من آقای عارف از همۀ گزینه‌های ممکن برای تصدی معاون اولی، مناسب‌تر است!
واقعیت این است که آقای عارف، معمولاً در موضع‌گیری‌های کلامی آدمی محافظه‌کار و محتاط و دست به عصا بوده که دلایل مخصوص به خود را داشته است، اما به لحاظ کارنامۀ اجرایی چه در پست ریاست دانشگاه تهران، چه وزارت پست و تلگراف و تلفن و چه مقام معاون اولی دولت سید محمد خاتمی، کارنامۀ خوبی از خود به جا گذاشته و چهره‌ای زحمتکش و علمی و کم سر و صدا و بدون حاشیه به شمار می‌رود. از این جهت، کاملاً گزینۀ مناسبی برای معاون اولی دولتی با ماهیت و رویکرد دولت پزشکیان است. در این میان، گاف فرزندش هم قابل گذشت است!