مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمانشاه از برگزاری آیین قربانی بانه‌وره در پاوه خبر داد.

به‌گزارش منشور اقتصاد- داریوش فرمانی جمعه ۱۶ خردادماه با اشاره به آیین قربانی بانەورە که به‌عنوان یکی از عناصر میراث فرهنگی ناملموس ایران به شماره ۱۴۷۸ در سال ۱۳۹۶ به ثبت ملی رسیده است، اظهار کرد: این آیین هر ساله در روز عید سعید قربان با شکوهی بی‌نظیر برگزار می‌شود.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمانشاه، افزود: آیین قربانی بانه‌وره که در ۱۶ خرداد ۱۴۰۴ مصادف با عید قربان انجام شد، نه‌تنها یک رسم دینی که نمادی از هم‌گرایی اجتماعی، کار جمعی و با توزیع عادلانه منابع غذایی است.
او ادامه داد: آیین قربانی بانەورە با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، می‌تواند الگویی برای سایر مناطق کشور باشد.

فرمانی افزود: برخلاف بسیاری از نقاط جهان که قربانی‌کردن به‌صورت فردی انجام می‌شود، در بانەورە این آیین به یک کار گروهی بزرگ تبدیل شده است، مردم این شهر دام‌های خود را در محلی به نام «میرگ» جمع‌آوری کرده و با مشارکت گسترده، فرآیند ذبح، تقسیم و توزیع گوشت را به‌صورت سازمان‌یافته انجام می‌دهند که این همکاری خودجوش نشان‌دهنده انسجام اجتماعی و روحیه تعاون در میان مردم بانەورە است.

فرمانی ادامه داد: در این آیین، حدود ۴۰۰ نفر به‌صورت مستقیم مشارکت دارند و فعالیت‌ها در قالب گروه‌های تخصصی انجام می‌شود و تمامی این فعالیت‌ها تحت مدیریت هیئت سرپرستی قربانگاه و به‌صورت داوطلبانه انجام می‌شود که نشان‌دهنده مدیریت مردمی و خودجوش این آیین است.

او گفت: در سال ۱۴۰۴، تعداد ۳۲۲ راس دام سبک و سنگین با وزنی حدود ۶ تن ذبح شد و بین ۱۳۰۰ خانوار توزیع شد، بیشترین آمار قربانی مربوط به سال ۱۴۰۰ بود که تعداد دام‌ها به ۷۰۰ راس رسید و میزان قربانی هر سال تحت تأثیر شرایط اقتصادی و قیمت دام قرار دارد، اما نکته قابل توجه، توزیع عادلانه و هدفمند گوشت بین نیازمندان و خانواده‌های کم‌بضاعت است.

فرمانی افزود: ثبت این آیین به‌عنوان میراث فرهنگی ناملموس در سال ۱۳۹۶، گامی مهم در حفظ و اشاعه این سنت دیرینه بوده است. آیین قربانی بانەورە نه‌تنها باعث تحکیم روابط اجتماعی شده، بلکه به‌عنوان الگویی موفق برای شهرها و روستاهای اطراف نیز مطرح شده است.

مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان کرمانشاه در خاتمه تصریح کرد: آیین قربانی بانەورە فراتر از یک مراسم مذهبی، نماد هم‌بستگی، نوع‌دوستی و مدیریت جمعی است، این آیین با ترکیب ارزش‌های دینی و اجتماعی، توانسته به‌عنوان یک میراث زنده فرهنگی در استان و کشور مطرح شود.
با توجه به جایگاه ویژه این مراسم، پیشنهاد می‌شود با مستندسازی دقیق‌تر، معرفی در سطح ملی و بین‌المللی و حمایت از برگزارکنندگان، گام‌های مؤثری در جهت حفظ و توسعه این آیین ارزشمند برداشته شود.